Kvölds í blíða blænum berst mín sál til þín, yst í úthafs sænum, æskufoldin mín. Vakir sól við sundin, sofnar blómagrundin daggarskrúði skín. Roðna raðir tinda, ríkir alkyrrð vær, blítt á björg og rinda blíki hinsta slær. Létt er barnalundin ljúf og himnesk stundin hjá þér, móðir kær.