Hvar er í heimi hæli tryggt og hvíld og mæðu fró? Hvar bærist aldrei hjarta hryggt? Hvar heilög drottnar ró? Það er hin djúpa dauðra gröf þar dvínar sorg og stríð, er sollin lífs fyrir handan höf er höfn svo trygg og blíð. Þú, griðarstaður mæðumanns, ó, myrka, þögla gröf! |:Þú ert hið eina hæli hans:| og himins náðargjöf.