Ick heb gheroepen tot u o Heer Verhoort doch myn verlanghen End op mijn stem wilt letten seer Myn roepen wilt ontfanghen. Myn ghebet laet zyn als eenen roock Voer u aensicht ghepresen Myn handen als een offer oock Dat tsavonts wort bewesen Een slot minen mont wilt stellen voer Voer u aensicht ghepresen Myn handen als een offer oock Dat tsavonts wort bewesen. En wilt myn herte neyghen niet tot woorden onghebonden dat ick sou excuseren yet mi selven, in myn sonden. Met sulcken menschen ommegaen Die boosheyt doen, en prisen ken sal gheen deel met haer ontfaen. Geen roof van haerder spisen. Die goede, doer bermherticheyt Die sal my corrigeren Der sondaers oly, vet bereyt en sal myn hoeft niet smeren. Want myn ghebet en woorden fyn Staen noch in haer behagen bi eenen steen verflonden zyn haer rechters heel verslaghen. Myn woorden sullen hooren sy seer lievelyck ghesproken die dickte vander aerden vry als die op is ghebroken. Ons beenen sach men by der hel vernielen, en verstooren myn hoep, myn ooghen, op u snel ick stelde Heer vercoren. Myn siel o Heer niet en vernielt bewaert my van die stricken der scharen die boosheyt behielt: dat sij mi niet en verclicken. Die sondaers in haer eyghen val laet selve comen tonder: tot dat ick voerby passeren sal ter werelt hier bysonder.
https://primanota.net/jacobus-clemens-non-papa/souterliedekens-psalm-140-lyrics.htm