Aufer immensam, aufer, Deus, aufer iram, et cruentatum cohibe flagellum, nec scelus nostrum properes ad aequam pendere lancem. Si luant justam mala nostra poenam, quis potest saevas tolerare plagas, cum nec ultricem spatiosa ferret machina virgam. Parce sed nostris miserando culpis, jus pari clemens pietate miscens, cui manet semper proprium maligno parcere mundo. Cur super vermes luteos furores sumis, o magni fabricator orbis quid sumus quam fex putris umbra pulvis glebaque terrae? Nos parentales maculant reatus et caro mentem trahit imbecillem, ergo tam sortem fragilem benigno respice vultu. Da crucem, clavos, scuticam, coronam, lanceam, funes rigidamque mortem, inter iratam moderare dextram et mala nostra. Non opus summi pereat magistri, nec sinas cassam fore passionem, corde sed manans lavet omne crimen sanguis et unda. Hoc ratum quod sit, facias, precamur, omnibus nobis, residens Olympo qui Deus semper dominaris orbi, trinus et unus, Amen.
https://primanota.net/heinrich-schutz/aufer-immensam-swv-336.htm