Poi ch'ella in se tornò, deserto e muto quanto mirar poté d'intorno scorse. «»Ito se n'è pur» disse «ed ha potuto me qui lasciar de la mia vita in forse? Ne un momento indugiò, ne un breve aiuto nel caso estremo il traditor mi porse? Ed io pur anco l'amo, e in questo lido invendicata ancor piango e m'assido?»